شیطان

خدایا!

مدتهاست که به شیطان فکر میکنم و اینکه چطوری می آید و لای زندگی آدمها می لولد.
او به همه چیز و به همه جا کار دارد.
و اگر کوچکترین فرصتی پیدا کند، حتما یک خرابکاری بزرگ میکند. دیروز در سوره "بقره" خواندم که گفته ای: "او شما را به  بدی و زشتی فرمان میدهد و میخواهد که درباره خدا چیزهایی بگویید که بدان آگاه نیستید."

راستش من خیلی وقتها متوجه نمیشوم که او چه جوری فرمان میدهد. او خیلی مرموز است. حدس میزنم او اول با آدم ها دوست میشود و بعد کاری میکند که آدمها بدون اینکه اصلا حواسشان باشد ، به حرفهای او گوش بدهند. گاهی از شیطان می ترسم. گاهی از او متنفر میشوم. گاهی از او لجم میگیرد. گاهی هم تصمیم میگیرم ندیده اش بگیرم.بعضی وقتها هم دلم میخواهد طوری اذیتش کنم که برود و دست از سر هر چی آدم است بردارد. اما بیشتر وقتها از خودم میپرسم: «این شیطان راستی راستی چه جور موجودی است؟
از کجا پیدایش شده؟
چه کاره است و توی این دنیا چه کار میکند؟
آمده فقط آدمها را از راه به در کند؟
آمده تا جاده جهنم را با ما صاف کند؟»

خدایـــــــــــــــــــــــا! کاشکی این یکی را دیگر خلق نمیکردی. اگر شیطان نبود، شاید گناهکاری هم نبود. شاید آن وقت همه چیز رو به راه بود.

....آیا هیچوقت به شیطان فکر کرده ای؟ آیا تا بحال شده که حضورش را احساس کنی؟ کی، کجا، چه جوری؟
آیا تا بحال به حرفهایش گوش داده ای و به دستور هایش عمل کرده ای؟